dinsdag 13 juni 2017









Muxia - Finisterre 28a30 km

De zonsondergang in Muxia was mooi maar net toen de zon de zee in wou duiken kwamen er enkele wolken de pret bederven . Deze morgen waren die wolken nog steeds niet verdwenen , maar om te wandelen geeft dat niets .
De route is zowel naar Finisterre als andersom gemarkeerd dus goed opletten met de pijlen .
Al snel laten we de golven van de zee achter ons en duiken we terug de heuvels en bossen in . Bergop , een drietal stijle klimmetjes en de rest is bergafwaarts .

Er is maar 1 dorpje op de route met een cafe , dus daar stopt iedereen , zowel de Finisterre gangers als zij die naar Muxia trekken . We zien er ook enkele bekenden .

Iets verderop ligt er een beek die je vroeger enkel bij laagtij met stapstenen kon oversteken .
Nu hebben ze er jammer genoeg een mooie brug langs geplaatst . De stapstenen liggen er nog enigzins maar zijn niet toegankelijk.

In Finisterre aangekomen en doorgewandeld naar het strand waar we op rituele wijze afscheid nemen van mijn onderweg gevonden wandelstok en de zakdoek van papa die mama bij had .
Traditie wil dat je je kledingstukken in brand steekt op het strand van Finisterre , de zakdoek en een stukje wandelstok zal ook wel goed zijn zeker ?

Einde van de wereld , einde van onze camino .

Rest mij enkel nog een paar bedankjes .
Eerst en vooral Katrien Sam Gitte en Bailey om mij zolang van huis te laten gaan .
Dan mama om samen met mij deze camino gedaan te hebben , dit was gewoon super ! Ilse Dirk en Lena voor hun steun en om op het huis van Mama te letten .
En iedereen die ons gevolgd en gesteund hebben met berichtjes en reacties , het is fijn om te weten dat we niet alleen onderweg zijn .

Oh ja ook Danny bedankt om de tickets voor de terugvlucht te willen regelen , gij blijft onze favoriete touroperator 😉👍.

Morgen rustdag , hoe ging dat ook alweer ???

maandag 12 juni 2017

Filmpje Santiago : Botafumeiro











Olveiroa - .....

Bij gebrek aan een haan die zo vroeg wou kraaien deze morgen maar weer de wekker gezet op 5:30uur. Om 6 waren we op weg naar Hospital waar de weg splitst richting Muxia of Finisterre . Na een goeie 8 km komen we daar aan .
Iene miene mutte ... en hop... gekozen .
Dit stukje route is werkelijk prachtig mooie bossen , kleine dorpjes en ook af en toe een cafeetje ( hier noemen ze het bars , dus katrien als je hoort dat ik in veel bars ben geweest ... mama was erbij 😉).
Ondertussen begon de zware tocht van gisteren toch zijn tol te eisen . Bij mij vertaalde zich dat in pijn aan het scheenbeen , bij mama aan de achillespees .
Regelmatig een zalfke eraan en het zal wel houden tot morgen, we zijn niet van suiker. Net op het moment dat je begint te denken dat er geen einde komt aan die bossen wandel je plots zomaar uit het bos het strand tegemoet , de eucalyptusgeur ruil je dan ook meteen voor die van de mosselstruik .

Van onze kamergenote in Santiago hadden we een goeie aanbeveling gekregen van herberg Mare dus daar hebben we nu ons domiciel .
Hier liggen we mooi met zicht op zee .
Dadelijk nog naar het uiterste punt wandelen want dat hadden we nog niet gedaan .

Och ja , we zitten in ... euh hoe heet dat hier ook weer ... Muxia
Morgen laatste stop : einde van de wereld .

Welke zal het worden ???


zondag 11 juni 2017

Negreira - Olveira ergens tussen 33 en 38 km

Amai mn voeten . Gisteren besloten om vandaag een gooi te doen naar de titel wandelaars vd dag . De keuze was tussen 18 km wandelen of 1 pittige dag van 34 km . Na al dat gewandel leek ons de 34 haalbaar , regelmatig stoppen voor eten en drank en op het gemak wandelen , no hurry .
Het terrein en de lokale middenstand besloten anders . De eerste 18 km flink bergop . Bijna geen cafetjes of restaurants , zelfs de bankjes waren dun bezaaid .
Maar goed dat we gisteren inkopen gedaan hadden en dat we voorzien waren van spijs en drank .
De overige 20 km licht glooiend door prachtig landschap .
Hier liggen echt nog kansen voor beginnende zelfstandigen want je komt werkelijk niets tegen , al die wandelaars blijven intussen op hun honger euh ...wandelen .
Dan in Ponte Olveira , de eerste herberg na zo een 15 km , komt de Coolen aard naar boven bij mama . Hoewel er bedden zijn en de voeten redelijk moe , wilde ze toch door naar wat we als eindbestemming hadden vooropgesteld .
Goed maar eerst checken of we daar dan kunnen blijven slapen , no problema , dos camas in albergue .
Muchos Gracias .

zaterdag 10 juni 2017







Santiago - Negreira 22 km

Vanmorgen lekker uitgeslapen en om 8u trekken we de deur van de Last Stamp achter ons dicht . Op zoek naar de first stamp van deel 2 .
Maar eerst stoppen we voor een Engels ontbijt met spek / eieren en bonen .

Daarna gaan we weer volledig gepakt en gezakt op zoek naar de route richting Finisterre . Het is de enige die vertrekt in Santiago en is ook met de gele pijlen gemarkeerd , snel gevonden dus .

Die route is gelukkig minder druk dan wat we de laatste dagen gewend waren .
Het voelt als terug op adem komen , tot die eerste heuvel dus , dat voelde als op adem trappen 😉.
Maar de natuur is er enig mooi en de huizen en tuintjes op dit stuk route zijn echt prachtig , geen bouwvallen meer maar echte villa's.
Uitslapen en daarna lang en breed ontbijten heeft ook nadelen want we wandelen voor een groot deel in de middagzon . Elk voordeel heb zn nadeel , die was ook bekend in Spanje .

vrijdag 9 juni 2017










Compostela

De aankomst in Compostela heeft weinig van de finish die je verwacht dat het zal zijn , er is geen meet en ook geen bloemenmeisje of podium . Maar toch loop je dan die stad in met een soort van trots , blij dat we die weg samen hebben afgelegd . Even denken ook aan hen die ons hier voorgegaan zijn , en ja jacob is dan misschien wel de bekendste maar die kwam toch tweede in mijn gedachten .

Op zoek naar de plek waar we onze credentiaal krijgen ontmoeten we tal van pelgrims , vreemden die doordat hun pad even het onze kruiste bekenden geworden zijn . Bekenden voor maar even waarschijnlijk .
De rij wachtenden voor die credentiaal is zo lang ... amai . Eerst het terras op met onze vrienden uit de usa . Dan naar de pelgrimsmis om 19:30 . Waar we het wierooksvat bijna het dak zagen uitvliegen , amai wat een spektakel .
Daarna snel terug voor die credentiaal , de rij veel korter en binnen mum van tijd zijn we officieel opgenomen in de registers .
Mama heeft de originele , want gelovige redenen opgegeven voor deze tocht .
Ik het certificaat omdat ik deze tocht niet uit geloofsovertuiging gedaan heb .

505 km zegt dat papierke , van Burgos tot Compostela .
Hoewel Compostela niet ons einddoel was maken we toch al een klein vreugdedansje .
Morgen doen we er nog een klets bij .

Salceda - Santiago de Compostela 28km

Omdat onze bovenburen om 5 u genoeg geslapen hadden en ze de kunst van het stilletjes wegsluipen na al die keren oefenen nog niet onder de knie hadden , besloten we het hen nog 1 keer voor te doen . Terwijl die lawijtmaekers nog hun spullen aan het bijeen rapen waren zaten wij al op het spoor richting Santiago .
Dat spoor liep toch ook nog altijd veel bergop , dan uiteindelijk aan het kunstwerk op Monte de Gozo enkel nog bergafwaarts richting centrum van Santiago .
Onze herberg heet el ultimo sello ,oftewel the last stamp . Hier halen we niet onze laatste , maar de voorlaatste stempel voor we dadelijk onze Compostella gaan ophalen .
De herberg ligt recht in het centrum dus veel wandelen moeten we vandaag niet meer doen .

Ondertussen wast de machine onze was en gaan wij op zoek naar de plaatselijke officiëlen . Foto's en extra tekst volgen straks .
Santiago : check !

donderdag 8 juni 2017








O Coto - Salceda 32 km

Omdat we graag op vrijdag in Santiago wilden aankomen moest er vandaag flink gewandeld worden . Dus wekker om 5 uur en gaan met die banaan . Mama haar rugzak hebben we met de zwaarste spullen volgeladen en deze gaat per transport naar onze volgende slaapplek . Zodat mama vandaag voor t eerst in zeg maar drie en een halve maand bijna geen gewicht op de rug had bij het wandelen (de kleine dagrugzak niet meegerekend ) . Mijn rugzak was dus ook aanzienlijk lichter en dat wandelt toch prettiger . Voor die drie euro kinse neet sukkele zeggen we dan .

Hierdoor arriveren we mooi voor 14u op onze bestemming , de rugzak van mama zien we nog net naar binnen gedragen worden dus die deed er net zo lang over . Salceda zeer mooie propere herberg met een voetenzwembadje en al .
Wie zei er dat pelgrims niet verwend mogen worden . Garcon !!!!!