woensdag 31 mei 2017








Astorga naar Foncebadon 25,6 km

Omstreek 06 uur vanmorgen vertrokken uit Astorga . Het cafe aan onze herberg zou om 6 open zijn en ontbijt aanbieden , het zal 6u Spaanse tijd geweest zijn ... net voor we de stad uitwandelden was er gelukkig nog een cafe open waar we konden ontbijten . Eens buiten de stevige muren van de stad werd snel duidelijk dat we de uitgestrekte vlaktes van de Mecetas achter ons gelaten hadden . Die hebben we ingeruild voor de Montes de Leon . Montes , zou dat bergen kunnen zijn ? Volgens onze kuiten alvast wel . Maar prachtig met de brem en hei in bloei (gitte zou hij schrijven 😉).
En de kleine bergdorpjes zijn dat ook met de huizen gemaakt van keien, de muurtjes , ze lijken gemaakt op ene maandag waarbij de metser zijn waterpas vergeten is . Enfin ze staan er al even en zullen onze doortocht ook wel overleven, niet dat ons tempo zo verschroeiend is .
Onze eindbestemming van de dag is Foncebadon , dat ligt boven op de berg met een stevige eindklim . Ik ga alvast vooruit om een slaapplaats vast te krijgen zodoende kan mama op haar gemak klimmen .
We logeren in herberg Cruz de Fierro, genoemd naar een speciaal plekje dat morgen op ons pad ligt . Hier liggen we met een schitterend uitzicht over het dal weer in internationaal gezelschap met italianen , duiters en team usa . Jim een oudere man van NY blijkt een uiterst aimabele man die zijn 2e camino in evenveel jaar wandelt . Hij zegt dat de camino iets heeft , call it spiritual or something . Gelijk heeft hij.

Oh ja , omdat iedereen er naar vraagt , hoe staat het met de voeten ? Wel , buiten verwachting , goed . Mama heeft enkele blaren op de hielen gehad (ws vanwege de zware rugzak ) en ik 1 onder de bal van mijn voet ( veroorzaakt door steentjes in mijn schoenen ) . Na enkele dagen verzorging zijn die alweer zo goed als verdwenen en hindert niets (op wat uitstekende rotsen / wortels na ) ons bij het wandelen .
Dus so far so good , morgen is het vooral downhill naar Ponferrada .
Grtz .

dinsdag 30 mei 2017







San Martin - Astorga 25 km

Nog maar eens ervaren waar het in de camino allemaal om gaat . Dat wandelen dat is fijn, ontspanning , het onderweg zijn ... maar de echte camino dat zijn de mensen . Hoe langer je onderweg bent hoe meer de camino bekend wordt , de gezichten en de verhalen achter de gezichten . Van over de hele wereld verenigd in het samen onderweg zijn . En dan krijg je op een warme dag als vandaag boven op een helling het toppunt van de camino . Daar staat ineens , onverwacht een goedlachse italiaan al 8 jaar met zijn hangmatten , paletten bankjes en luifeltjes als een soort oase van rust en gezelligheid . Veel kleur en bloemen , en overal eten en drinken . Kom zet je neer, drink wat en praat met elkaar. Er worden groepsfotos gemaakt van mensen die zich eigenlijk nauwelijks kennen .
De verse watermeloen smaakte trouwens heerlijk . Er staat dan een potje en daar mag je geld in doen , dat hoeft niet maar het mag . Ik denk dat iedereen die hier stopt ook gul geeft .
Ik snap niet hoe sommige mensen er gewoon langsheen kunnen wandelen zonder er even te stoppen .
Al 8 jaar doet deze italiaan niets anders dan pelgrims een aangename rustplek te verschaffen boven op een heuvelrug , fantastisch toch ?
In Astorga ingechecked en een herberg voor wel 160 gasten , allemaal kamertjes per 4 .
Heute sprechen wir deutsch auf dem zimmer . Handig toch zo vlaming zijn en een taal of 5 te spreken ( sjuttekal incl.)

maandag 29 mei 2017

Leon - San Martin 25km

Vanmorgen slecht begonnen , mooi op tijd opgestaan maar: mannen hebben minder werk dan vrouwen om er mooi en presentabel uit te zien , dat komt omdat mannen beter genen hebben geloof ik (nu gaan we veel reacties krijgen 😁) .dus ik al klaar en omdat er in zo een kamertje weinig te doen is als je al alles gepakt hebt , mij trachten bezig te houden door al iets te eten . Mama hierdoor een beetje opgejaagd en haastig alles gepakt . Alles mee , ja alles mee . We zijn nog niet goed de straat uit en richting buitenwijken van Leon , komen we er achter dat ons roadboek nog op het bed ligt . De beheerder van de hostel uit zijn bed gebeld , ik teruggelopen en boekje opgehaald .
Afgesproken dat ik vanaf nu een kwartier langer mag blijven liggen s morgens 👍.

De route naar San Martin loopt langs de autoweg N120 , en er zijn meerdere stadjes waar je telkens honger en dorst kunt lessen .
De herberg die we geboekt hadden ligt mooi verscholen van de autoweg zodat we daar al geen last van hebben . We hebben er zelfs een ontbijt bij genomen zodoende kunnen we morgen heel ontspannen aan de trip naar Astorga beginnen .

Nog even dit aan tante Joeta , kunt gij effe langskomen met uw naaimachine ?Mama haar broek is alweer gegroeid , nog een paar dagen en ze wandelt met de boks oppe enkels . Dat wandelt niet gemakkelijk en ik weet ook niet hoe de chinezen daar op gaan reageren ....


Fotos Leon










zondag 28 mei 2017

Reliegos - Leon +- 27km

Vandaag vertrokken uit auberge d'Ada, als je ooit op pelgrimstocht gaat moet je daar beslist overnachten , met uitstek de beste herberg tot nu . Ada blijkt genoemd naar de dochter van Pedro en Ada heeft downsyndroom . Maar als je ziet met hoeveel plezier Ada haar gasten aan tafel komt bedienen , dat is onbeschrijflijk . En als je haar dan roept en zegt Madame Ada dan glundert ze tot achter haar oren .
Bij het hoofdgerecht kreeg ik van Ada een bord met een groot stuk quiche , ik wou het aan een van de dames aan tafel doorgeven die nog niets hadden . Dat mocht niet van Ada ze had gezien dat ik de grootste was van het gezelschap , dat stuk had ze speciaal voor mij uitgekozen .
Echt mooi wat Pedro en zijn vrouw en niet te vergeten Ada daar neergezet hebben en vooral , ze doen dat met veel plezier en liefde .

Vandaag dan vooral langs drukke wegen naar de nog drukkere stad Leon . Eens aangekomen tijd voor tapas , die krijg je enkel in Leon zelfs gratis bij een drankje . Dat het lekker was hoef ik niet te zeggen zeker ?
Om 14 u net op tijd voor de mis in de cathedraal en nu in onze hostel tijd voor een douche en dan terug het centrum in wat de tourist uithangen .

zaterdag 27 mei 2017









Calzadilla - Reliegos +- 20 km

Heerlijk geslapen en om 5:10 uur spontaan wakker geworden van het kabaal van onze gebuur die precies niet graag alleen vertrok . Omdat we dan toch wakker waren en er niets anders te beleven was ook maar vertrokken . Vanaf 05:45 tot 11:00 uur geen huis gezien kunt ge u dat voorstellen ? Het enige dat ons een beetje zekerheid gaf ooit nog in de bewoonde wereld te komen was de spoorlijn die langs ons traject liep. Op dit alternatieve stukje camino ook veeeel minder pelgrims . We hadden voldoende voorraad bij dus er kon weinig misgaan , alleen bankjes om te rusten die waren zeldzaam , als je er toch een vond was ze gebruikt als toilet of zoals vlak voor onze bestemming lagen er dan ineens een tiental bij elkaar. Enfin ik heb het al vaker gezegd , het is niet altijd goed verdeeld , met bankjes is dat niet anders blijkbaar.  Toen we omstreeks 11:00 uur Reliegos binnenwandelden kwamen we dan ook veel pelgrims tegen die we al 2 dagen niet meer gezien hadden . Op zoek naar wat eten liepen we tegen de stroom in waardoor verschillende mensen dachten dat ze verkeerd liepen . Al zoekend komen we langs albergue ada , iets speciaals dat was van de buitenzijde al zichtbaar . Alleen vegetarisch en ecologisch , Pedro spreekt een beetje Engels , ik versta een beetje Spaans . Samen komen we er wel , sympathieke oude man die Pedro .
De houten bedden waar blijbaar al de worm in heeft gezeten worden met biologische algen behandeld , daar mag je van eten zegt Pedro . Ik denk dat hij bedoelde dat het niet giftig is , we gaan t niet uitproberen .

Zodoende vandaag dus rustig 20 km gepelgrimd en morgen een 24 tal km om in grootstad Leon te geraken waar ons verblijf al vast ligt dankzij de vriendelijke mensen van bookings.com .
Biologische groe(n)ten uit Reliegos !

vrijdag 26 mei 2017

Iets te ver

Laat je nooit wijsmaken dat alles wat in een boek staat klopt , de afstanden in ons boekje bv ... geloof me als je er al 27 km hebt opzitten dan doen die extra 3 km geen deugd .
Daarbij kwam nog dat de regenval ervoor gezorgd had dat we niet enkel de kilos op onze rug mee te zeulen hadden, de leem/klei grond waaruit onze weg bestond kon maar met moeite afscheid nemen van onze mooie schoenen. Om maar te zeggen meneer Rother voor km bepaling 2/10 , voor sfeer en gezelligheid scoort ie gelukkig wel nog goed 😉

En de vooruizichten zijn goed , als de mensen van rother hunne kilometric vanaf morgen tenminste juist afgesteld hebben . Dan zouden we op 2 rustige wandeldagen Leon kunnen bereiken .






Terradillos - Calzadilla de los Hermanillos

Normaal wandelen we vandaag tot Sahagun 13,4 km , maar gezien de goeie benen besloten we er 14 km bij te doen . Zitten nu te schuilen bij een tasje koffie want vandaag is t regen ... nog een tweetal uurtjes en dan wacht onze kamer . Deze hebben we veiligheidshalve maar al gereserveerd nadat we gisteren veel geluk hadden met de laatste bedden . De wetenschap dat die kamer al in orde is geeft ook gemoedsrust aan de pelgrim .
In Sahagun waren ze bezig met de voorbereidingen van het stierenrennen de hekwerken werden geplaatst wat een raar zicht gaf aan het zebrapad (zie foto) . Omdat het dorpje waar we gaan verblijven maar een zakdoek groot is sturen we dus alvast dit verslagje (internet zal er mogelijk nog niet uitgevonden zijn ) .
Door de regen zit kleren wassen er vandaag niet in vrezen we , ze gaan ons morgen dus al van ver ruiken aankomen .
Hopelijk is t thuis wel droog . Groetjes !

donderdag 25 mei 2017












Dag 4 :Van Carrion naar Terradillos de los templarios

Vandaag weer om 5:45u op pad want het boekje waarschuwde voor weinig beschutting tegen de zon dus dachten we die te ontsnappen door lekker vroeg te beginnen . Al dagen zien we niets dan graanvelden en vandaag bijna 30km ook meer van dat . Graan kweken kunnen ze , brood bakken is iets anders . Hard dat die broden hier zijn , mama zegt dat dit de reden is dat die oude spanjaarden bijna geen tanden meer hebben . Ik heb er een paar gezien die hun korstjes niet hebben opgegeten ... enfin ze stillen wel de honger die taai rakkers .  Over de oude romeinse weg kaarsrecht tot in Calzadilla , halverwege een tentje met bbq en de beste koffie uit de streek . Als t niet zover was ging ik beslist nog eens terug .
In Calzadilla even gestopt om iets fris te drinken en wat fruit te kopen voor onderweg . In Ledigos dan voelden wij onze maag ook ledig-os , tijd voor een pizza . Met die verse kracht door tot onze eindbestemming . Net voor t plaatsje een grote herberg , die leek ons wel gezellig maar veel te groot . Dus door tot in het stadje zelf .  Bij het binnenkomen op de binnenkoer van de herberg kregen we applaus van enkele amerikanen die al met hun voeten in een kom water zaten te relaxen . Wij heel blij meejuichen yeah we made it ! Blijkt als klap op de vuurpijl dat we daar ook nog eens de laatste twee bedden hebben kunnen bemachtigen YEAH !!! 3 keer raden waar wij nu zitten en wat wij nu doen (tip ?? The american way ) . Grtz b&j .