In september 2016 beslis ik om op pensioen te gaan.  Datum 1-7-2017.  Wat ga ik met mijn "vrije" tijd doen?  Daar ontstond het idee om tussen de stress van het dagelijkse werk en een zee van tijd, iets te ondernemen om mijn hoofd leeg te maken en te herbronnen.  Compostela dat was mijn doel en liefst nog door tot aan Finisterre (de zee, het einde van de wereld).  Diegene die ik daarover aansprak hadden dat allemaal op hun bucket lijstje staan maar hadden allen een (geldig) excuus om niet te kunnen of moeten meegaan.  Dan mij maar ingesteld dat dit iets was wat ik alleen moest doen.  Dit bracht wel wat extra muizenissen in mijn hoofd: hoe ga ik dit allemaal aanpakken, gaat dit lukken, is de taal een probleem, vrouw alleen op pad, overnachtingsplaatsen zelf zoeken.... Tot ik op dinsdag 7 maart 2017 op mijn werk een sms kreeg van Bart.  "ma als jij het ziet zitten, ik heb toelating van mijn baas op het werk en die van thuis, dan ga ik met je mee naar Compostela".  Wat was dat een verrassing!!!  Had ik daar zoveel slapeloze nachten voor moeten doormaken?  Er werden ineens een hoop taken overgenomen, vlucht en eerste overnachting geboekt, een blog aangemaakt, een vertaalboekje Spaans aangekocht ..... Ik kan er heel ontspannen naar toeleven.  Enkel wandelen en de rugzak dragen (en daar gewend aan geraken) en al de rest kan ik aan mijn zoon overlaten.  Wat een heerlijk leven!!!